Hartcoherentie & ademhaling

Uit alle ervaringen van de afgelopen jaren met de Recovery Cabin blijkt dat bij iedereen de ademhaling in positieve zin verandert. Vandaar deze blog met uitleg over de ademhaling en de invloeden op lichaam en geest. Veel leesplezier!

Door op optimale snelheid adem te halen, worden het sympathisch en het parasympathisch zenuwstelsel in gelijke mate geactiveerd.

Breng je lichaam en geest weer tot rust

Veel functies in ons lichaam worden volledig automatisch en onbewust gestuurd: lichaamstemperatuur, hormoonhuishouding, immuunsysteem, spijsvertering, ademhaling en hartslag. We hoeven er niet bij na te denken. Het autonoom zenuwstelsel is verantwoordelijk voor het handhaven van de juiste balans van deze lichaamsfuncties. Toch kunnen we ze bewust beïnvloeden, onder meer door ademhalingsoefeningen.

• Betere bloedcirculatie, meer zuurstof voor alle cellen en organen.
• Meer energie.
• Tragere hartslag.
• Balans in het autonoom zenuwstelsel.
• Betere werking van alle organen.
• Betere spijsvertering.
• Toxines worden verwijderd, bloed wordt gezuiverd.
• Beter immuunsysteem.
• Meer ontspanning en kalmte.
• Minder verzuring.
• Verhoogde aanmaak van endorfinen (natuurlijke pijnstillers).

Het autonoom zenuwstelsel bestaat uit twee delen die elkaar in evenwicht behoren te houden:

het activerende deel – het sympathisch zenuwstelsel – het ‘gaspedaal’

het rustgevende deel – het parasympathisch zenuwstelsel – het ‘rempedaal’

Het sympathisch zenuwstelsel zorgt ervoor dat het lichaam paraat is voor actie, het is een katabool systeem, het breekt het lichaam af. Het parasympathisch zenuwstelsel is betrokken bij het herstel en regeneratie, het is een anabool systeem, het bouwt het lichaam op. Voor een goede gezondheid moeten deze twee systemen in balans zijn. Bij de meeste mensen zien we een overactief sympathisch zenuwstelsel, met als gevolg een verhoogde bloeddruk, verhoogde bloedsuikerspiegel, nervositeit, prikkelbaarheid, leer- en gedragsproblemen enz..

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat het ‘gaspedaal’ en het ‘rempedaal’ weer in balans komen?

Normaal gesproken worden het sympathisch en het parasympathisch zenuwstelsel afwisselend geactiveerd. Bij inademing wordt het sympathisch zenuwstelsel (het gaspedaal) geactiveerd en bij uitademing het parasympathisch zenuwstelsel (het rempedaal). Dit betekent dat onze hartslag verhoogt wanneer we inademen (het hart klopt sneller) en verlaagt wanneer we uitademen (het hart klopt trager). Bij gezonde mensen slaat het hart niet regelmatig, maar verschilt de tijd tussen twee hartslagen voortdurend. Het verschil tussen de hartslag tijdens inademen en de hartslag tijdens uitademen wordt de hartcoherentie genoemd. 

Wanneer we ontspannen zijn is de hartcoherentie groter, wanneer we gespannen zijn is de hartcoherentie lager en wanneer we angstig of heel gestresseerd zijn kan de hartcoherentie geheel afwezig zijn. Een lage hartcoherentie (kleine hartritmevariabiliteit) wordt geassocieerd met onbalans en een relatief hogere hartcoherentie (grote hartritmevariabiliteit) wordt geassocieerd met een balans tussen het sympathisch en het parasympathisch zenuwstelsel.

Het doel is om het verschil tussen de hartslag wanneer je inademt en de hartslag wanneer je uitademt zo groot mogelijk te maken.

Heb je een lage hartcoherentie? Dan kan het volgende zich afspelen:

• Een kleine hartritmevariabiliteit (korte en hoge ademhaling).
• Gestrest zijn.
• Zich moeilijk kunnen concentreren, ontbreken van focus.
• De intuïtie en creativiteit worden geblokkeerd.
• De reactietijd vertraagt (hypofyse).
• Je voelt je algemeen slecht.
• Een onbalans tussen het sympathisch en parasympathisch zenuwstelsel.
• Er treden constante temperatuurschommelingen op.

De mogelijke oorzaken kunnen zijn

• Zware metalen in het lichaam, bijvoorbeeld kwik = vervuiling van het BBRS . 
• Overgewicht, te veel eten.
• Nutriënten tekorten.
• Glutenintolerantie .
• Stress, slechte prikkelverwerking.
• Negatieve gedachten of geblokkeerde emoties.
• 1e rib blokkade , nervus vagus.
• Disbalans in het eerste chakra (veiligheid en overleving)

Weetje

In de medische wereld is dit fenomeen trouwens ook bekend, maar daar gaat men uit van de hartslag. Hoe trager je hartslag, hoe langer je leeft. Een muis heeft een gemiddelde hartslag van 500, een kat 150, een mens 70, een olifant 28 en een reuzenschildpad 6 slagen per minuut. Een muis leeft ongeveer 3 jaar en een reuzenschildpad 200 jaar.

Verkeerde ademhaling

Steeds meer mensen ademen te vaak (hyperventilatie). Uit onderzoek blijkt dat men 50 jaar geleden gemiddeld 12 keer per minuut ademde en tegenwoordig 15 keer per minuut. Wanneer we inademen komt zuurstofrijke lucht (O2) het lichaam binnen, wanneer we uitademen wordt koolstofdioxide (CO2) afgevoerd. Bij een verkeerde ademhaling of chronische hyperventilatie, dus wanneer men te vaak ademt, verliest men te veel CO2. Dit leidt tot een tekort aan CO2 in de longen en in het bloed.

Een gebrek aan CO2 heeft nadelige gevolgen

Energieverlies.
Minder zuurstof wordt afgegeven aan de weefsels. De hersenen, de spieren, het hart en andere organen krijgen minder zuurstof. Daardoor kunnen ze minder energie produceren en dus ook minder goed functioneren.

Verandering van de zuurtegraad en de samenstelling van het bloed. Dit beïnvloedt de werking van enzymen, hormonen, vitaminen en mineralen.

Samentrekken van glad spierweefsel. Dit kan de oorzaak zijn van astma, verhoogde bloeddruk, constipatie, diarree, duizeligheid, hoofdpijn, …

Het samentrekken van kleine aders en slagaders in de hersenen en het ruggenmerg waardoor deze minder van bloed en zuurstof voorzien worden. Dit kan vermoeidheid, geïrriteerdheid, lichthoofdigheid, paniekaanvallen en concentratiestoornissen veroorzaken.

Bij mensen die verkeerd ademen is het ademhalingscentrum in de hersenen ontregeld. Dit ademhalingscentrum meet voortdurend de hoeveelheid CO2 in het bloed en bepaalt op die manier hoe vaak en hoe diep we moeten ademhalen. Wanneer het ademhalingscentrum gewend raakt aan een lage concentratie CO2, gaat het dit niveau proberen te handhaven door aan te sturen op een diepe, frequente ademhaling.

Ontspan de borstkas en de schouders. Houd je mond gesloten.

Adem vijf seconden in, ontspan de buik of zet hem een beetje uit. De spieren van de buik trekken het middenrif (het diafragma, een koepelvormige spier die de scheiding vormt tussen de borst- en de buikholte) naar beneden. Dit creëert een vacuüm in de borstholte zodat de lucht automatisch door de longen wordt aangezogen.

Houd de adem tien seconden vast.

Adem vijf seconden uit. Laat als je uitademt de buik weer inkrimpen in plaats van de borstkas samen te trekken. Dit duwt het middenrif weer omhoog zodat er druk ontstaat in de borstholte, die ervoor zorgt dat de lucht naar buiten kan stromen.

Wanneer je op deze manier je ademhaling oefent, leer je om minder vaak te ademen.

De 2:1 Ademhaling

Een andere effectieve ademhalingsoefening is de 2:1 ademhaling. Het uitademen moet twee keer zo lang duren als het inademen. De bedoeling is om tot een natuurlijke ademhaling te komen waarbij je drie seconden inademt, een seconde je adem vasthoudt en vervolgens zes seconden uitademt. Je ademt dan 6 keer per minuut.

Deze oefening is bijzonder geschikt om een overactief zenuwstelsel te kalmeren of wanneer er een onevenwicht is tussen het sympathisch en het parasympathisch zenuwstelsel.

Ook een lage bloeddruk wordt beschouwd als een factor voor een lang leven. Als langzamer ademen de hartslag vertraagt en de bloeddruk verlaagt, lijkt het logisch dat trager ademen je leven kan verlengen.

• Minder negatieve houding, minder angst en depressie.
• Een heldere en kalme geest.
• Beter in staat zijn beslissingen te nemen.
• Innerlijke rust, betere beheersing van emoties.
• Betere slaap.
• Beter geheugen en betere concentratie.
• Meer bewustzijn en betere alertheid.
• Helpt emotionele blokkades opheffen.
• Doorbreekt negatieve patronen, zoals verslavingen.